De Reddertjes

De Reddertjes
Afbeelding gewenst
Tagline	Mystery - Fun - Intrigue!
Regie	John Lounsbery Wolfgang Reitherman
Productie	Wolfgang Reitherman
Script	Margery Sharp (boek) Larry Clemmons (script)
Hoofdrollen	Rob Newhart Eva Gabor Geraldine Page Joe Flynn Jeanette Nolan
Muziek	Artie Butler
Montage	James Koford James Melton
Distributie	Walt Disney Pictures Buena Vista Distribution
Uitgebracht	22 juni 1977
Genre	Tekenfilm
Lengte	78 min.
Taal	Engels
Land	Verenigde Staten
Budget	$ 1,2 miljoen
Opbrengst	$ 49 miljoen
Nominaties	1
Prijzen	2
Vervolg	De Reddertjes in Kangoeroeland (1990)
IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
Portaal    Film

De Reddertjes (originele titel The Rescuers) is een Amerikaanse tekenfilm van Walt Disney, die uitkwam in 1977 en geregisseerd werd door Wolfgang Reitherman. Deze film is de 23ste klassieker van Disney en tevens het laatste regiewerk van Reitherman. Het verhaal van de film is gebaseerd op de boeken The Rescuers en Miss Bianca van de Britse schrijfster Margery Sharp.

Een vervolg op de tekenfilm, De Reddertjes in Kangoeroeland, werd uitgebracht in 1990.

[bewerken] Verhaal

Het weesmeisje Penny wordt gevangen gehouden door de gemene Medusa en haar man, tevens 'hulpje', Soeps. Ze hebben Penny nodig om een diamant, het Duivelsoog, terug te vinden in een voormalig piratenhol, gelegen in het Duivelsmoeras. De enige toegang tot dit hol is namelijk te klein voor een volwassene om door te kruipen.

Aan het begin van de film slaagt Penny erin een noodbericht in een fles te stoppen en in de rivier te laten wegdrijven. Na een lange reis komt deze fles terecht in New York City, alwaar hij wordt gevonden door de Hulp- en Redvereniging (Rescue Aid Society): een soort Verenigde Naties met muizen van over de hele wereld als leden. Deze muisvereniging wil de zaak oplossen. De mooie Juffrouw Bianca, een Hongaarse vertegenwoordigster, neemt de taak op zich. Ze kiest Bernard die zowel de portier als de conciërge is, als haar co-agent.

De twee beginnen hun onderzoek in het weeshuis waar Penny ooit verbleef. Daar ontmoeten ze de kat Dobber, die hen vertelt dat Penny door Medusa is meegenomen. De twee haasten zich naar Medusa’s 'prullenboutique' dat niet ver van het weeshuis ligt. Daar horen ze haar praten met Soeps. Medusa is niet tevreden over de vorderingen en besluit zelf naar het Duivelsmoeras te komen. De muizen proberen met haar mee te reizen. Wanneer dit mislukt, laten ze zich door Overmoed, een albatros, naar het Duivelsmoeras brengen.

In het Duivelsmoeras ontmoeten ze een aantal lokale muizen en andere dieren, die besluiten mee te helpen. Helibel, een libel, brengt de twee naar de oude raderboot waar Penny wordt vastgehouden. Samen met haar beramen ze een ontsnappingsplan.

De volgende dag vindt Penny in de grot eindelijk de diamant. Medusa’s hebzucht neemt bezit van haar: ze verstopt de diamant in Penny’s teddybeer en maakt plannen om zonder Penny en Soeps te vertrekken. Dankzij Bernard en Bianca kan Penny haar teddybeer terugkrijgen. Daarna vluchten zij en de muizen weg met Medusa’s moerasmobiel, terwijl de andere dieren voor afleiding zorgen. Ze steken onder andere het vuurwerk van Soeps af, waardoor de boot ontploft. Medusa probeert hen nog te stoppen met behulp van haar huisdierkrokodillen Nero en Brutus, maar ze faalt.

Terug in New York schenkt Penny de diamant aan het Smithsonian Institution. Zelf wordt ze eindelijk geadopteerd. De film eindigt met Bernard, Bianca en Helibel die op een nieuwe missie vertrekken.

[bewerken] Stemverdeling

Engelse versie:

• Bob Newhart - Bernard
• Eva Gabor - Miss Bianca
• Michelle Stacy - Penny
• Geraldine Page - Madame Meduza
• Joe Flynn - Mr. Snoops
• Jim Jordan - Orville
• Jimmy MacDonald - Evinrude

Nederlandse versie:

• Aart Staartjes - Bernard
• Trudy Libosan - Bianca
• Foncesca Haverlag - Penny
• Annet Nieuwenhuijzen - Madame Medusa
• Arnold Gelderman - Soeps (Mr. Snoops)
• Ger Smit - Overmoed (Orville)

[bewerken] Achtergrond

[bewerken] Productie

De productie van de film nam vier jaar in beslag. In totaal werder door 250 mensen aan gewerkt, waaronder 40 tekenaars. Er werden ongeveer 330.000 tekeningen gemaakt. De film telt 14 grote stukken met 1039 losse scènes en 750 achtergronden.^[1]

Het was de eerste film waaraan Walt Disney's originele crew van schrijvers en tekenaars (ook bekend als "Disney's Nine Old Men") werkte, samen met een nieuwe crew die in de jaren 70 door Disney was gerekruteerd.^[1] De film was tevens het laatste samenwerkingsproject tussen veteranen Milt Kahl, Ollie Johnston, en Frank Thomas, en de eerste Disneyfilm waar Don Bluth aan meewerkte als tekenaar.^[2] Andere tekenaars die hun debuut maakten met deze film waren Glen Keane, Ron Clements, en Andy Gaskill, die allemaal een belangrijke rol zouden gaan spelen bij de productie van Disneyfilms in de jaren 80 en 90.^[3]

De Reddertjes was Disney’s eerste grote succes sinds Jungle Boek, en de laatste tot De kleine zeemeermin. De film wordt daarom ook wel gezien als het einde van het zilveren tijdperk van Disney, welke begon met Assepoester in 1950. De Reddertjes was de eerste echt succesvolle film waar Walt Disney zelf niet langer aan meewerkte.

Tijdens de jaren 60 en 70 kwam de nadruk in Disneyfilms steeds meer de liggen op humor en minder op het verhaal. Met de Reddertjes keerde Disney terug naar de oude formule waarin verhaal en karakterontwikkeling voorop werden gesteld. Frank Thomas en Ollie Johnston omschreven de film op hun website als de eerste Disneyfilm in lange tijd die weer een “hart” had.^[4] Uniek aan de film was het openingsfilmpje, waarin opnames van stilstaande beelden werden gebruikt.

De film markeerde ook het einde van Disney’s zogenaamde "sketchy"-animatieperiode van de jaren 60 en 70. Er was een nieuwe xerografietechnologie ontwikkeld waarmee het mogelijk werd om minder donkere tekeningen te maken.

[bewerken] Inspiratie

De film is gebaseerd op twee boeken van Margery Sharp, die beide deel uitmaken van een langere reeks.

Bernard werd gebaseerd op het gelijknamige personage uit Sharps boek The Rescuers. Zijn persoonlijkheid is in de film grotendeels identiek aan die in het boek, alleen is zijn rol in het verhaal in de film een stuk groter.

Het motief van de diamant is afkomstig uit Sharps boek Miss Bianca. Penny is gebaseerd op het meisje Patience uit ditzelfde boek.

Mr. Snoops is gebaseerd op Mandrake, een personage uit het boek. Zijn uiterlijk in de film is een karikatuur van historicus John Culhane.^[1] Culhane gaf toe zelf geen idee te hebben dat Disney hem als model wilde gebruiken, maar was naderhand tevreden met het resultaat.^[5]

Het personage Medusa is gebaseerd op “The Diamond Dutchess” uit het boek Miss Bianca. Aanvankelijk dachten de producers erover om het personage Cruella de Vil uit de film 101 Dalmatiërs opnieuw te gebruiken in De Reddertjes, maar hier werd uiteindelijk vanaf gezien. Wel zijn enkele eigenschappen van Cruella ook terug te vinden bij Medusa, waaronder haar roekeloze rijstijl.^[6]. De naam van Medusa is afgeleid van het gelijknamige personage uit de Griekse Mythologie. Haar uiterlijk was gebaseerd op dat van de ex-vrouw van tekenaar Milt Kahl. Kahl was er zo op gebrand dat het personage goed werd getekend, dat hij bijna alle scènes met Medusa voor zijn rekening nam.^[7]

De krokodillen Nero en Brutus zijn gebaseerd op de bloedhonden Tyrant en Torment uit de boeken. Ze zijn vernoemd naar Marcus Junius Brutus, de moordenaar van Julius Caesar, en Nero, de Romeinse keizer onder wiens bevel de grote brand van Rome plaatsvond.

Uit respect voor Sharps boeken besloten de producers om Bernard en Bianca in de film geen serieuze relatie te laten krijgen met elkaar, omdat in de boeken de twee ook nooit meer worden dan gewoon partners.

[bewerken] Uitgave en ontvangst

De film werd oorspronkelijk uitgebracht op 22 juni 1977, en opnieuw op 16 december 1983 en 17 maart 1989.

De Reddertjes was een groot succes. Bij de originele uitgave in 1977 bracht de film 48 miljoen dollar op. Daarmee was het de succesvolste Disneyfilm tot dan toe. De film brak tevens het record voor opbrengst van een animatiefilm, en behield dit record tot 1986.

De film kreeg positieve reacties van critici.^[8] Veel mensen noemden het de eerste grote Disneyfim sinds Mary Poppins in 1964.^[9] In zijn boek The Disney Films omschreef Leonard Maltin de film als “een verademing voor iedereen die vreesde voor Disney’s toekomst”.

[bewerken] Soundtrack

De nummers in de film werden gecomponeerd door Carol Connors, Ayn Robbins, en Sammy Fain; Shelby Flints stem (Tineke Schouten in de Nederlandse versie) werd gebruikt voor drie van de nummers. De achtergrondmuziek werd gecomponeerd door Artie Butler.

Voor het eerst sinds Bambi werden de belangrijkste nummers in de film niet gezongen door de personages, maar door een stem buiten beeld. De nummers in de film zijn:

• The Journey.
• Rescue Aid Society
• Tomorrow is Another Day
• Someone's Waiting for You
• For Penny's a Jolly Good Fellow

[bewerken] Controverse

Op 8 januari 1999 kwam aan het licht dat in de film, tijdens de scène waarin Orville de albatros wegvliegt uit New York, twee topless dames te zien waren. De betreffende afbeelding was te zien in twee van de circa 10.000 frames die de film telt.

Toen dit nieuws bekend werd, riep Disney meteen 3,4 miljoen exemplaren van de film terug.^{[10][11][12][13][14]}

De afbeeldingen waren tot dusver niet opgemerkt omdat ze te kort in beeld zijn om met het blote oog te zien.^[10][15] Disney hield een persconferentie over het incident, waarbij nadrukkelijk werd geweigerd om te onthullen wie verantwoordelijk was voor de afbeeldingen. De afbeeldingen werden na de ontdekking uit de film verwijderd.

[bewerken] Vervolg

Zie De Reddertjes in Kangoeroeland voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De Reddertjes was de eerste grote Disneyfilm die een vervolg kreeg.

[bewerken] Prijzen en nominaties

In 1977 won De Reddertjes een “Special Citation” van de National Board of Review.

In 1978 werd De Reddertjes genomineerd voor een Academy Award in de categorie beste originele lied, maar verloor deze aan "You Light Up My Life". Datzelfde jaar won de film wel een Golden Screen.

[bewerken] Externe link

• (en)  De Reddertjes in de Internet Movie Database